เริ่มจากการย้ายจากโรงเรียนมัธยมสอนเด็กวัยรุ่นทั่วไปที่สอนมากว่ายี่สิบปี สู่โรงเรียนเปิดใหม่สอนเด็กพิการ ไม่รู้ไม่เข้าใจเรื่องเด็กพิการ สาเหตุการย้ายใกล้บ้าน
เมื่อพบนักเรียน งงงงงงงงงงงงงงงง ไม่เข้าใจตัวเองย้ายมาทำไม ประกอบกับโรงเรียนนี้เปิดสอนในระดับอนุบาล และประถม
ตูหนอตู เคยสอนแต่นักเรียนมัธยม
ต่อมาอีกประมาณเดือนหรือสองเดือนนี่แหละ เริ่มเข้าใจ ผู้พิการ ประเภทความพิการ ความต้องการพื้นฐานของเขาเหล่านั้นเหมือน คนปกติอย่างเรา ๆ นี่เองแต่ความพิการเป็นอุปสรรคมากบ้างน้อยบางแล้วแต่ละบุคคลไป โรงเรียนที่ย้ายมาสอนรับนักเรียนที่มีความบกพร่องทางด้านร่างกายหรือสุขภาพ "โรงเรียนศรีสังวาลย์เชียงใหม่"นั่นเอง
ด้วยความเป็นครูอย่างเรา พยายามหาสิ่งต่าง ๆ ที่จะมาเติมให้เขาเต็มได้ จนปัจจุบัน ค้นพบกิจกรรมหลายอย่าง ที่ช่วยพวกเขาเหล่านั้น ให้มีสุขภาพจิตที่ดีดังแสดงในภาพ
โฉมหน้านักเรียนของโรงเรียนเราในปัจจุบัน เด๋วนี้อยู่ชั้น ม.ปลายกันหมดแล้ว คนนั่งรถเข็ญสีแดง "พี่ต่าย"นักเรียนรุ่นแรก
นำไปแสดงกิจกรรม ณ เมืองทองธานี ๑ - ๓ พ.ย.๕๐
สำหรับกิจกรรมต่าง ๆ ที่ทำให้พวกเด็ก ๆ เหล่านี้ ยิ้มแย้มแจ่มใส มีอะไรบ้าง จะพยายามเจียดเวลาให้ชาว blogger ได้ทราบในโอกาสต่อไปไม่นานนี่ครับ
ครูเงาะ
Trainers
